Verslag 8e competitiewedstrijd, Noord Hollandsch Kanaal bij de Jispersluis

Het begon lekker. Althans het vooruitzicht. In de app-groep rekenden de vissers zich de afgelopen week al rijk om er tijdens de wedstrijd op zaterdag 5 juli met de winst vandoor te kunnen gaan.

Nick stelde ‘iedereen’ worsten in het vooruitzicht. Jack gaf de voorkeur aan spek en bonen. Cees ‘infra’ aan Hema-worst met brood. Mijn voorkeur ging uit naar een sateetje, maar van Nick kreeg ik de deksel op mijn neus. Met worst wilde hij de medevissers paaien. Volgens mij win je een wedstrijd met meer vis dan de anderen. Niet met worst, want het is geen wedstrijd van de Keurslager. Maar volgens Nick doen de vissers dan aardiger tegen hem. We zijn allemaal al heel erg aardig tegen hem, dus wat hij bedoelt en wil, ik weet het niet.

Sjoerd jr. wilde opa Zwaan op kosten jagen, want die zou net als vroeger op de camping wel even een ander op zijn hengel kunnen laten letten, terwijl hij zelf een ijstraktatie zal halen. En dan zijn app afsluitend dat Mario dan betaalt. Dat kun je Mario toch niet aandoen, Sjoerd jr.?

Nou, een sateetje werd het tijdens de wedstrijd niet, geen spek en bonen, geen Hema-worst met brood. En ook geen ijstraktatie, al zou opa Zwaan best wel even zijn hengel kunnen laten rusten. Misschien vangt een ander met zijn hengel dan wel dé ‘vis van de dag’ voor hem. Nick heb ik tijdens de wedstrijd niet met worsten gezien. Zeker te ver lopen voor hem, terwijl hij gewend is kilometers te lopen met de Floraband? De situatie aan de waterkant van het Noord Hollandsch Kanaal kan ik dan ook betitelen met de Engelsche term een worst-case-scenario.

Ik zat langs het kanaal bij Jisp op plek 14 tussen de grootmeesters Jan en Bas. Het was er een wedstrijd off-road vissen. Om de stek te bereiken moest je met de auto de onverharde dijk oprijden. Bas verklapte zijn geheim dat hij er ooit was komen vast te zitten met zijn auto en dat een boer hem heeft moeten wegslepen. Dat geheim heeft hij thuis toen niet verteld. Mij had je dat beter ook niet kunnen vertellen, Bas. Want ik schrijf het zonder mededogen op en nu is het geen geheim meer. 😉

De eerste helft voor de pauze ging het vissen mij nog redelijk af. Na de pauze trok de wind erg aan. De vis die ik toen nog ving (als ik überhaupt nog beet kreeg) werd niet door mij gevangen, maar door mijn hengel zelf. Die zwiepte er met de windvlagen meters lustig op los en haakte daardoor de vis.

Dan de regen. Die was voorspeld en ik was erop voorbereid door mijn paraplu op te zetten. Maar dat ding zit me toch in de weg, dus na de bui checkte ik Buienradar en de voorspelling was dat het die ochtend verder droog zou blijven. Hup plu weg, maar helaas. De voorspelling van Buienradar liet te wensen over. Het ging weer regenen, zelfs tot aan het einde van de wedstrijd. ‘Had je nog wat?’, vroeg iemand. ‘Ja, natte sokken!’ Niet alleen Buienradar zat ernaast met de voorspelling. Ook mijn voorspelling (of droom) dat ik de wedstrijd zou winnen werd geen waarheid. Het was vooral na de pauze geen vissen meer met de vaste hengel, met meer wind dan voorspeld. Ach, aan mijn kwaliteiten heeft het niet gelegen. Het lag aan mijn materiaal en aan de omstandigheden. Ik begrijp nu een beetje hoe Max Verstappen zich dit jaar moet voelen, vergelijkbaar als ik. Zowel hij als ik staan er dit jaar niet zo goed voor.

Toch, ondanks alles, was het weer een leuke ochtend. Leuk ook dat Wiggert de smaak van het vissen weer te pakken lijkt te hebben en weer regelmatig meedoet. Op kop en op staart werd er tot bijna 14 kg per visser gevangen, en ertussenin heeft iedereen wel vis gevangen. Niet top en ook niet slecht. Ik blijf hopen dat het de volgende keer weer beter zal gaan. Max en ik, wij houden de moed erin.