Op een mooie Pinksterdag

Op een mooie Pinksterdag in 2025

Is vissen gevaarlijk? Soms wel hoor!

Zaterdagavond goot het van de regen en voor 1^e Pinksterdag was ook geen goed weer voorspeld. Leen de kaasboer wilde wel weer eens vissen. Zullen we dan 2^e Pinksterdag…? Het weer is dan beter. Ja, oké, maar we hebben geen aas; hoe komen we daaraan? Mario zondag gebeld. Ja hoor meneer, kom maar halen. Hij zegt altijd meneer tegen mij. Geen idee waarom.

Dus dankzij de behulpzaamheid en de maden van Mario konden we 2^e Pinksterdag gaan vissen. Niet te ver weg, want die dag moest ik nog gaan lunchen. Daarom kozen we voor de Maandagse Wetering in het Heen. Ter plekke nog twee feederaars.

Leen ving al snel een visje, maar bij mij duurde het even. Hardlopers zijn doodlopers, want bij hem bleef het een tijdje bij één en ik zat leuk te vangen. Geen echt grote nog. Totdat ik een forse voorn aan de haak sloeg. Die bewuste voorn zwom echter tussen de waterlelies voor mijn voeten. Dus ik rechtop staan op het visplateau om hem/haar uit de waterlelies te loodsen. En toen, toen kwam mijn volle gewicht op de voorpoten van het plateau, dat ik onder me weg voelde zakken. Het merk niet de schuld gevend, zal het eraan gelegen hebben dat ik de voorpoten niet goed genoeg had vastgedraaid. Bij zitten geen last, het gewicht verdeeld over zes poten. Maar mijn ruim (meer dan) honderd kilo op de voorpoten was teveel van het goede. Er bleef niets anders over dan van het zakkende plateau af te springen. Niet op de kant helaas, maar in het water.

Daar stond ik dan aan de kant met het water tot aan mijn z.., eh, bijna tot aan mijn navel. Ik zag dat ik in mijn val een stukje van hengeldeel drie had afgebroken. Balen. Op de kant komen was niet eenvoudig, maar Leen kwam gelukkig mijn leven redden. Hij trok mij op de kant. Hij had daarbij niet verwacht dat ik als een jonge god de kant op sprong. Althans, zo heb ik dat ervaren. En daarom viel Leen achterover op mijn hengel en het vierde deel brak ook. Mijn tuigje met dobber zat in de knoop en ook daar was geen eer meer mee te behalen.

Nu kun je natuurlijk inpakken en wegwezen, maar bikkel als ik ben besloot ik door te vissen. Deel vier was te dichtbij de rand gebroken om de stukken in elkaar te schuiven, zodat deel drie er nog in paste. Dan maar met 3 delen bij de waterlelies vissen met een vers tuigje eraan. Opgeven was geen optie. Warempel, ik ving nog een voorn ook op twee meter uit de kant.

Maar de lol was er van af. Ik besloot toch maar op te gaan ruimen en dan maar bij Leen te kijken, die na mijn tewaterlating nog een flinke brasem ving. Overigens heeft hij mij niet als een jonge god ervaren toen ik uit het water kwam. Hij wilde Van Marrewijk Kraanverhuur al gaan bellen om me uit het water te laten hijsen.

Leen wilde erna niet alleen verder vissen, dus zijn we eerder dan gepland naar huis gegaan. Droge kleren aan, rommel opruimen en douchen. Ik was daardoor wel ruim op tijd klaar voor de lunch. Zo heeft elk nadeel toch weer zijn voordeel. Nou, ik zal Jurgen van Voorhuis Hengelsport maar weer gaan  contacten. Ik heb dit seizoen al eerder een deel drie gebroken, die hij heeft opgestuurd. Nou Jurgen, stuur me maar weer een deel drie én ook een deel vier. Hopelijk blijft het dit seizoen daarbij. Vissen kan niet alleen gevaarlijk zijn, maar ook duur.

De foto is ter illustratie, voor het incident en vanaf de plek waar ik te water ging. De crime scene.

Ik ben blij dat ik niet ben gefilmd.